Dużo wątków, sporo intrygujących niejasności, rozbudowana strona obyczajowa, sekrety i tajemnice, a przy tym niesamowite trzymanie w napięciu, które tak cenię sobie w książkach Rachel Abbott. Po nie do końca udanej pozycji pt. Śpij spokojnie (pisałam o niej na dawnym blogu), ale dość interesujących pozostałych thrillerach tej autorki (tak jakoś wyszło, że jestem wierna Abbott w wersji audio), Droga ucieczki to lekkie odświeżenie formy, choć nie do końca rozumiem, z czego ono wynika. Rachel Abbott nieustannie krąży wokół tematu dziecka lub nastolatka, robi to jednak trochę mimochodem, doskonale przeplatając wątki, sytuacje życiowe, problemy i traumy dorosłych już bohaterów. To, co zrobiła w Drodze ucieczki, zasługuje na pewne uznanie. Poprowadzenie fabuły, plastyczność postaci i ten pokrętny chaos, który w pewnym momencie układa się w spójny konkret. Wydawałoby się, że w przypadku wyboru audiobooka to będzie spore wyzwanie, jednak nawet dla przeciętnych słuchaczy z pozoru pogmatwane wątki (do tego w Drodze ucieczki mamy liczne towarzystwo) nie powinny stanowić przeszkody. Autorka postarała się o porządnych bohaterów i dużą obrazowość sytuacji.

Ponownie spotykamy starego znajomego Toma Douglasa, choć nie jestem pewna chronologii, w jakiej przedstawiane jest jego życie osobiste (mały psikus w kolejności polskich wydań). Tym razem Tom udziela się raczej wyłącznie towarzysko, po przeprowadzce zapoznając się z nowymi sąsiadami spokojniej angielskiej wioski Little Melham. Kiedy czytelnik usiłuje odnaleźć się w miszmaszu bohaterów obecnych na przyjęciu u Ellie i Maxa, w tle dzieją się poważniejsze rzeczy. Młoda dziewczyna Abbie zostaje potrącona przez niewiadomego sprawcę, który ucieka z miejsca wypadku. Jednak to wydarzenie, to dopiero początek. Zdrady, podejrzenia o zdrady, traumatyczne wspomnienia z dzieciństwa, mroczne sekrety, ukradkowe spojrzenia, tajemnicze SMSy. Ellie prześladuje niebezpieczny adorator, Leo stara się unikać wszelkiego dotyku. Obie siostry zmagają się z widmem ojca, który zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach. Chciałoby się bardziej wniknąć w pewne wątki, przepołowić je i wyssać z nich soczysty miąższ, jednak Rachel Abbott kręci głową. Są ważniejsze sprawy. I to ona tu decyduje.